Jaa jaa daar is een verhaaltje uit Ugandaaa!
Blijf op de hoogte en volg Ylke
28 April 2015 | Oeganda, Kayunga
Jaa jaa daar is een verhaaltje uit Ugandaaa!. Ylke leeft nog! Haha na gedoe met het internet hebben we nu bereik. Het is alleen wel summier, dus je zult niet snel antwoord krijgen. Maar gelukkig houd ik alles bij in een boekje zo kan ik jullie snel op de hoogte houden van het nieuws. Bovenaan staat de dag wanneer ik het heb geschreven.
27-04
Gisteren 26-04 vertrokken vanaf Schiphol. Na veel gekkigheid, hyper van energie en knuffels van papa, mama, Thijs, Bart, Moniek en Eline toch echt ingecheckt en door de douane gegaan.
De reis begon al direct vlekkenloos! Zonder het in de gaten te hebben gingen we de mannenwc in op Schiphol. Gelukkig zei de man achter ons direct dat we verkeerd zaten. Oh ohhh de toon is al gelijk gezet.
De eerste vlucht van Schiphol naar Istanbul duurde drie uur. Vervolgens van Istanbul naar Kigali gevlogen in zes uur. Daar moesten we in het vliegtuig blijven zitten voor de derde vlucht met als eindbestemming ‘The Pearl of Africa’.
Tja dan komen we toch op een nieuwe knulligheid… Ik had Theo gemaild dat we om 3:50 lokale tijd zouden landen. Niet dus.. Ylke had al het vertrek vanuit Uganda naar Nederland in het hoofd. Nu al! Oh oh maar even voor de duidelijkheid ik ben niet met de terugkomst bezig hoor hahaha Uiteindelijk arriveerden we om 2:55. We werden door Kagumba opgehaald en naar het huisje gebracht.
De weg naar het huisje.. Wat kan ik hier over zeggen: indrukwekkend, links rijden, vrolijke chauffeur met een aanstekelijke lach. Al met al een gezellig ritje. Het verkeer is niet goed in woorden uit te drukken. Een hele belevenis: smalle wegen, hobbels, hoge drempels, in het donker weinig licht behalve van de auto’s (die tegen de regels in, waar weinig aan gehouden wordt) met groot licht rijden.
Vanochtend 27-04 zijn we om 6 uur in het huisje aanbeland. Even alles verkennen en proberen het thuisfront te sms’en. De zon kwam zo waar alweer op! dus tijd om maar even wat slaap te pakken. Wel geteld drie magere uurtjes, mede door een heeeeeele lieve haan! Achjaa weten we zeker dat we altijd op tijd op staan.
Met Eva (maatschappelijke werkster van de Bondekoschool) zijn we Kayunga wezen verkennen en naar Nansana gegaan. Dat ligt een klein stukje verderop. Een hele ervaring rijker! Net als de Ugandese menzen stonden we aan de kant van de weg te wachten totdat er een taxi kwam met plek. Heel belangrijk. Er zijn veel taxi’s maar weinig met plek. Je zit met veel in een krap busje. Als er achterin het busje één eruit wil moeten er zo’n vier mensen eerst eruit om zo die ene persoon uit te kunnen laten stappen. Er zijn twee opklapbare stoeltjes die dan opgeklapt moeten worden.
In Nansana hebben we een paar boodschappen gedaan en in Kayunga op de markt gelopen. Ook heeft ze ons de Bondekoschool laten zien en hebben we kennis gemaakt met een aantal leerkrachten. Je wordt met je neus op de feiten gedrukt als je er binnen komt. Zo’n groot verschil met Nederland.
28-04
Nou, na een nacht van zo’n tien uur hebben gehad zijn we wel weer bijgeslapen. Om tien uur bij Theo even een kopje koffie gedronken en liet een werknemer van hem ons de boerderij zien.
Toen werd het tijd voor een wasje (ja ja met de hand!) en boodschappen voor vanavond halen. Alleen van dat laatste is niet veel terecht gekomen. De eerste druppels vielen gevolgd door een stortbui met onweer van een uur. De straten stonden blank van het water.
Het is grappig dat elke keer als je buiten loopt vooral de kinderen ‘muzungu’ zeggen. Dat betekent ‘blank persoon’. Allemaal willen ze ‘hello’ zeggen of je een high five geven. Ook kijkt iedereen je aan. Dat vind ik wel lastig om mee om te gaan. Maar denk dat het in de verloop van de tijd dat we hier zijn wel minder zou worden.
Ik typ nu dit verhaal en het is zeven uur. Bammm pikke donker!!
Voor nu laat ik het er bij. Het is een megaaa verslag geworden. Maar goed ik zal dan ook niet elke dag wat typen.
Groetjeeesss
27-04
Gisteren 26-04 vertrokken vanaf Schiphol. Na veel gekkigheid, hyper van energie en knuffels van papa, mama, Thijs, Bart, Moniek en Eline toch echt ingecheckt en door de douane gegaan.
De reis begon al direct vlekkenloos! Zonder het in de gaten te hebben gingen we de mannenwc in op Schiphol. Gelukkig zei de man achter ons direct dat we verkeerd zaten. Oh ohhh de toon is al gelijk gezet.
De eerste vlucht van Schiphol naar Istanbul duurde drie uur. Vervolgens van Istanbul naar Kigali gevlogen in zes uur. Daar moesten we in het vliegtuig blijven zitten voor de derde vlucht met als eindbestemming ‘The Pearl of Africa’.
Tja dan komen we toch op een nieuwe knulligheid… Ik had Theo gemaild dat we om 3:50 lokale tijd zouden landen. Niet dus.. Ylke had al het vertrek vanuit Uganda naar Nederland in het hoofd. Nu al! Oh oh maar even voor de duidelijkheid ik ben niet met de terugkomst bezig hoor hahaha Uiteindelijk arriveerden we om 2:55. We werden door Kagumba opgehaald en naar het huisje gebracht.
De weg naar het huisje.. Wat kan ik hier over zeggen: indrukwekkend, links rijden, vrolijke chauffeur met een aanstekelijke lach. Al met al een gezellig ritje. Het verkeer is niet goed in woorden uit te drukken. Een hele belevenis: smalle wegen, hobbels, hoge drempels, in het donker weinig licht behalve van de auto’s (die tegen de regels in, waar weinig aan gehouden wordt) met groot licht rijden.
Vanochtend 27-04 zijn we om 6 uur in het huisje aanbeland. Even alles verkennen en proberen het thuisfront te sms’en. De zon kwam zo waar alweer op! dus tijd om maar even wat slaap te pakken. Wel geteld drie magere uurtjes, mede door een heeeeeele lieve haan! Achjaa weten we zeker dat we altijd op tijd op staan.
Met Eva (maatschappelijke werkster van de Bondekoschool) zijn we Kayunga wezen verkennen en naar Nansana gegaan. Dat ligt een klein stukje verderop. Een hele ervaring rijker! Net als de Ugandese menzen stonden we aan de kant van de weg te wachten totdat er een taxi kwam met plek. Heel belangrijk. Er zijn veel taxi’s maar weinig met plek. Je zit met veel in een krap busje. Als er achterin het busje één eruit wil moeten er zo’n vier mensen eerst eruit om zo die ene persoon uit te kunnen laten stappen. Er zijn twee opklapbare stoeltjes die dan opgeklapt moeten worden.
In Nansana hebben we een paar boodschappen gedaan en in Kayunga op de markt gelopen. Ook heeft ze ons de Bondekoschool laten zien en hebben we kennis gemaakt met een aantal leerkrachten. Je wordt met je neus op de feiten gedrukt als je er binnen komt. Zo’n groot verschil met Nederland.
28-04
Nou, na een nacht van zo’n tien uur hebben gehad zijn we wel weer bijgeslapen. Om tien uur bij Theo even een kopje koffie gedronken en liet een werknemer van hem ons de boerderij zien.
Toen werd het tijd voor een wasje (ja ja met de hand!) en boodschappen voor vanavond halen. Alleen van dat laatste is niet veel terecht gekomen. De eerste druppels vielen gevolgd door een stortbui met onweer van een uur. De straten stonden blank van het water.
Het is grappig dat elke keer als je buiten loopt vooral de kinderen ‘muzungu’ zeggen. Dat betekent ‘blank persoon’. Allemaal willen ze ‘hello’ zeggen of je een high five geven. Ook kijkt iedereen je aan. Dat vind ik wel lastig om mee om te gaan. Maar denk dat het in de verloop van de tijd dat we hier zijn wel minder zou worden.
Ik typ nu dit verhaal en het is zeven uur. Bammm pikke donker!!
Voor nu laat ik het er bij. Het is een megaaa verslag geworden. Maar goed ik zal dan ook niet elke dag wat typen.
Groetjeeesss
-
28 April 2015 - 18:58
Ardie:
Hoi!!!
Fijn te horen dat je enthousiast bent. Ach, van die vergissingen geeft niets, daar wen je wel aan.... of nooit en dan krijgen we hele leuke verhalen te lezen!! Dus ga daar nog maar even mee door. Geniet van de regen, dat is speciaal om de overgang iets minder heftig te maken. ;)
liefs mama xxx -
28 April 2015 - 19:39
Natasja:
Geniet er van meid! Veel plezier! X -
28 April 2015 - 19:52
Rachelle:
Hee Muzungu!
Leuk om nu even een langer verslag te lezenn. Hopelijk lukt het om een keer foto's te uploaden, ben erg nieuwsgierig namelijk. Schrijf je trouwens in mijn boekje? Zo ja, dan voel ik mij vereerd. Haha!
Tot snel pandabeer x -
28 April 2015 - 20:57
Milou:
Leuk verhaal Ylke! Geniet ervan en heel veel succes!
Liefs X -
28 April 2015 - 22:07
Manon:
Leuk om je verslag te lezen Ylke. Ik wens jou heel veel succes en plezier daar. En zal je een beetje gaan volgen. Xxx -
28 April 2015 - 23:17
Jose:
Leuk om je verslag te lezen, Ylke! Ja, je bent even in een heel andere wereld terecht gekomen! -
30 April 2015 - 11:52
Ylke Emons:
Dankjulliewel! :) En jaaa Rachelle ik schrijf in jouw boekje haha. Want had nog niet echt iets om in op te schrijven. Dus die komt nu geheid helemaal vol terug!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
